حکیم مهر - رییس هیات مدیره انجمن صنفی پرورش‌دهندگان میگو از تاخیر در لایروبی کانال‌های مزارع پرورش میگو چابهار خبر داد و گفت: در صورت عدم لایروبی و حل نشدن مشکل کمبود خوارک، در سال جاری میگو چابهار بیمه نمی‌شود.

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، علی‌اکبر خدایی اظهار کرد: پرورش میگو در خوزستان و چابهار با مشکلاتی مواجه است؛ به گونه‌ای که علیرغم تصمیم‌گیری برای لایروبی کانال‌های مزارع پرورش میگو که در سال‌های گذشته بیماری لکه سفید در آنجا شیوع پیدا کرده بود، عملیات لایروبی هنوز آغاز نشده است.

وی افزود: در صورتیکه مزارع پرورشی در چابهار به موقع لایروبی نشوند، پرورش میگو در این مناطق با مشکل مواجه خواهد شد و پرورش‌دهندگان نمی‌توانند به موقع آبگیری کرده و تولید را آغاز کنند.

رییس انجمن صنفی پرورش‌دهندگان میگو درباره وضعیت بیماری لکه سفید در مزارع پرورشی عنوان کرد: بیماری لکه سفید میگو از دو سال گذشته به دلیل افزایش استرس وارد شده به میگو شیوع پیدا کرد.

تعویض بی‌هنگام آب و کمبود خوراک عامل تقویت بیماری

خدایی ادامه داد: تعویض آب همزمان با پرورش میگو در مزارع چابهار و کمبود خوراک میگو باعث افزایش استرس در این آبزی و تقویت بیماری لکه سفید شد اما در حال حاضر باید هر چه سریع‌تر مزارع لایروبی شده و میزان آب مورد نیاز در اختیار پرورش‌دهندگان قرار گیرد تا امکان بروز و شیوع این بیماری به حداقل ممکن برسد.

وی با بیان این‌که حل مشکلات پرورش‌دهندگان میگو نیاز به هماهنگی هر چه بیشتر ارگان‌های مرتبط دارد اظهار کرد: از آنجاکه لایروبی کانال‌های مزارع میگو در چابهار هنوز انجام نشده است، صندوق بیمه در نامه‌ای به سازمان شیلات اعلام کرده که در صورت عدم لایروبی مزارع و برطرف نشدن مشکل کمبود خوراک میگو، این فرآورده شیلاتی در سال زراعی جاری تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرد.

رییس انجمن صنفی پرورش‌دهندگان میگو از دیگر مشکلات پرورش‌دهندگان در سال گذشته را کمبود خوراک عنوان و اظهار کرد:‌ این مشکل امسال با توجه به افزایش هزینه‌ها بیش از پیش نمود می‌یابد. همچنین در سال‌های گذشته پرورش‌دهندگان، بچه میگو مورد نیاز را به صورت مدت‌دار تهیه می‌کردند اما در حال حاضر تهیه بچه میگو تنها به صورت نقدی امکانپذیر است.

میگو در بازهای جهانی 7 دلار و در بازار داخلی 12 هزار تومان

دبیر اتحادیه صادرکنندگان آبزیان با بیان این‌که هر کیلوگرم میگو در بازارهای جهانی حدود هفت دلار فروخته می‌شود گفت: از آنجاکه به دلیل بروز و شیوع بیماری ویروسی غیر از بیماری لکه سفید میگو در کشورهای شرق آسیا، صادرات این فرآورده شیلاتی در بازارهای جهانی کاهش خواهد یافت، در صورت تامین نقدینگی و افزایش تولید به 15 هزار تن می‌توان حدود 10 هزار تن میگو را به کشورهای مختلف صادر کرده و حدود 70 میلیون دلار ارزآوری برای کشور به ارمغان آورد.

وی خاطرنشان کرد: سال گذشته حدود 6000 تن از میگو تولید شده به کشورهای حاشیه خلیج فارس، اسپانیا، ایتالیا، برخی کشورهای آفریقایی مانند مصر و لبنان صادر شد.

رییس انجمن صنفی پرورش‌دهندگان میگو با بیان اینکه قیمت تمام شده هر کیلوگرم میگو حدود 8000 تومان است عنوان کرد: با احتساب هزینه‌های حمل و نقل و توزیع قیمت منطقی برای هر کیلوگرم میگو در بازار مصرف بسته به کیفیت آن از 12 تا 14 هزار تومان است.

پرداخت مابقی جرائم بانکی پرورش‌دهندگان بدهکار

خدایی درباره وضعیت پرداخت سود و جرائم بانکی پرورش‌دهندگان و صادرکنندگان میگو در سال گذشته گفت: 100 میلیارد تومان از سود و جرائم فعالان صنعت میگو از فرآوری، پرورش و صادرات پرداخت شد و 80 میلیارد تومان دیگر آن باقی مانده است که سازمان شیلات در حال پیگیری برای دریافت اعتبار آن است.

تولید 15 هزار تن میگو در سال جاری

وی ادامه داد: با توجه به ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های موجود امکان افزایش 50 درصدی تولید در سال جاری وجود دارد و می‌توان 15 هزار تن میگو تولید کرد.

خدایی اظهارکرد: از آنجاکه افزایش میزان تولید با توجه به هزینه‌های بالای آن، نیاز به نقدینگی بالا دارد و قیمت تمام شده هر کیلوگرم میگو نسبت به سال گذشته افزایش 100 درصدی داشته است، تولیدکنندگان به افزایش دو برابری نقدینگی نیاز دارند.

وی با اشاره به افزایش سطح زیر کشت استخرهای پرورش میگو به 5000 هکتار عنوان کرد: تعدادی از پرورش‌دهندگان با سرمایه‌گذاری توسط بخش خصوصی توانسته‌اند نقدینگی خود را تامین کرده و تولید را آغاز کنند؛ به گونه‌ای که تاکنون 50 میلیون لارو در مزارع میگو رهاسازی شده است.

رییس انجمن صنفی پرورش‌دهندگان میگو گفت: دو استان اصلی پرورش میگو در کشور بوشهر و هرمزگان بوده که در حال حاضر تولید در هرمزگان آغاز شده و مزارع پرورشی بوشهر نیز درحال آماده‌سازی برای آغاز فعالیت هستند.

منبع:http://hakimemehr.ir

رئیس اداره فنی و عمرانی شیلات گلستان گفت: در سال گذشته دو مزرعه 20 هکتاری در سایت میگوی گمیشان احداث شد. 

به گزارش خبرنگار مهر، علی نصرتی صبح چهارشنبه در بازدید مسئولان از این سایت افزود: این مزارع با اعتباری بالغ بر شش میلیارد ریال توسط بخش خصوصی انجام شده است.

به گفته وی، این طرح با هدف توسعه آبزی پروری، ایجاد اشتغال پایدار و استفاده بهینه از منابع آب و خاک انجام شده است.

نصرتی با اشاره به جزییات طرح گفت: احداث استخرهای خاکی، احداث کانال بتنی بطول 600 متر، برق رسانی به مزرعه، احداث ایستگاه پمپاژ، احداث ساختمان مدیریت و نگهبانی بخشی از این طرح است.

رئیس اداره فنی و عمرانی شیلات گلستان با بیان اینکه احداث حوضچه ماند( لاگون) نیز یکی دیگر از پروژه های مهم در دست اجرای شیلات می باشد، تصریح کرد: این حوضچه به مساحت 24 هکتار و با اعتباری بالغ بر 9 میلیارد ریال در دست احداث بوده و اجرای این طرح حدود 500 هزار مترمکعب عملیات خاکبرداری دارد.

وی هدف از اجرای این طرح را کنترل پساب خروجی مجتمع چهار هزار هکتاری میگوی گمیشان برشمرد و افزود: کاهش غلظت آلاینده های زیست محیطی آب خروجی از مجتمع، کاهش حساسیت بالای زیست محیطی در تالاب گمیشان و بالا بردن زمان ماندن پساب خروجی از مجتمع پرورش میگو از اهداف اجرای این طرح است.

نصرتی افزود: این پروژه در سال گذشته آغاز شده و تاکنون 50 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و در سالجاری به اتمام می رسد.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: پروژه احداث کانال لاینینگ بتنی در مجتمع پرورش ماهیان گرم آبی آلاگل نیز یکی دیگر از طرح های در دست اجراست که به طول 2.5 کیلومتر و با اعتباری بالغ بر سه میلیارد ریال در سال گذشته آغاز شده و امسال خاتمه می یابد.

نصرتی هدف از اجرای این پروژه را تسهیل در آبرسانی به مزارع گرم آبی این مجتمع عنوان کرد و با توجه به شوری خاک این منطقه اجرای این طرح ضروری است.

وی افزود: در سال گذشته ساختمان اداری شیلات بندرترکمن نیز با اعتباری بالغ بر یک میلیارد و 900 میلیون ریال احداث شده است و در آینده ای نزدیک به بهره برداری می رسد.

به گفته وی، احداث ساختمان اداری در بندرترکمن با توجه به اینکه این شهر یکی از مراکز مهم شیلاتی کشور و استان محسوب می شود و تکثیر و پرورش میگو و انواع بچه ماهیان استخوانی در این شهرستان انجام می شود، احداث اداره برای ارائه خدمات بهتر و رسیدگی به امور صید و صیادی و تکثیر و پرورش انجام شده است.

منبع:http://www.turkmenstudents.com

اهداف عمدهء پرورش خامه ماهی با میگو میتوان به موارد زیر اشاره نمود : 1– فراهم آوردن بستر سالم و تمیز جهت تغذیه و زیست میگو 2 – تولید ماهی به عنوان یک محصول جنبی 3 – افزایش میانگین وزنی میگو و درصد بازماندگی میگو 4 – کاهش هزینه آماده سازی در سالهای بعد و بهبود مدیریت آب

آدابتاسیون و ذخیره سازی پست لارو 

بعد از آماده‌سازی اولیه استخررا آبگیری کرده و بعد ازآن اجازه می‌دهیم که استخر بارور شده و آماده پذیرفتن و پست لاور گردد به عملیاتی که طی آن پست لاور و در استخرها رهامی‌شوند ذخیره‌دارکردن استخرگفته می‌شود. بهترین ساعات برای ذخیره‌سازی ساعات اولیه بامداد است. بنابراین بهتر است که زمان عملیات بسته‌بندی و حمل طوری درنظرگرفته شود تامحموله پست لاور در ساعتهای 9ـ7 صبح به محل مزرعه برسد درطی مراحل بسته‌بندی وحمل و نقل ( جهت انتقال به مسافتهای طولانی) باید ثابت وپایین بود دما (حدود 22 ـ 20) را مدنظر داشت و در ساعات اولیه روز دمای آب هنوز پایین بوده مطابق باآب کیسه حمل پست لاورها در ضمن اکسیژن محلول در آب نیز به دلیل شروع فتوسنتز رو به افزایش است به همین دلیل این ساعات برای ذخیره‌سازی مناسب می‌باشندوحداقل رساندن اختلاف شوری بین کیسه ها بسته‌بندی پست لاور و آب استخرهای پرورشی است و هرچه این اختلاف کمتر باشد استرس حاصل از ذخیره‌سازی کاهش یافته و عملیات ذخیره‌سازی با موفقیت بیشتری انجام می‌شود.بیشترین اختلاف شوری که پست لاورها قادر به تحمل آنند

ppt 5 است اختلاف شوری بیش ازاین ، بهتر است که هر ساعت حدود ppt 5 اختلاف شوری را کم تا به شوری موردنظر حاصل شود. بعد از اینکه محموله لاور به محل مزرعه رسید باید به آنها فرصتی داد تا استرس ناشی از شرایط سخت حمل ونقل برطرف شود واین زمان بسته به طول مدت حمل ونقل وشرایط آن می‌تواند از30 دقیقه تا چند ساعت متفاوت باشند. برای اینکه کیسه‌ها باآب استخر همدما شوند آنها را به همان صورت در داخل آب استخر قرار داده معمولاً با توجه به اختلاف دمای بین کیسه ها وآب استخر از چند دقیقه تا 30 دقیقه عملیات همدما کردن به طول می‌انجامد آنگاه با درنظر گرفتن اختلاف شوری وشرایط وضعیت پست لاروها اقدام به رهاسازی می شود ممکن است پست لاروها را در داخل تشت‌های ریخته و مراحل آدابتاسیون رادر داخل این تشتها انجام دهند به این شکل که محتویات هر سه به یک تشت منتقل شده و با افزودن تدریجی آب استخر به هر یک از تشتها علاوه بر تطابق لاورها با شوری وهم دمای نیز صورت می‌پذیرد دراین فاصله وضعیت پست لاروها مدام کنترل می‌شود همزمان هوادهی نیز صورت می‌پذیرد. بعضی از پرورش دهندگان برای اینکه ذخیره سازی موفق تری داشته باشند از روشهایی استفاده می‌کنندکه درکاهش استرسهای حمل و نقل و بالا بردن کیفیت پست لاورها موثر واقع می‌شود.و رهاسازی بهتر است که در جهت باد صورت گیرد تا امواج آب نتواند پست لاورها را به خارج از استخر پرتاب کنند و هنگام رهاسازی یک نفر در شیب دیوار استخر قرار گرفته وکیسه یا تشت حاوی پست لاور را در دست گرفته و به آرامی در آب قرار داده تاآب وارد تشت شود و خیلی به آرامی تشت را تخلیه کرد.

غذا و غذادهی 

در سیستمهای پرورش میگو کمیت و کیفیت میگوهای تولیدی همواره موردنظر هر پرورش‌دهنده است در این باره عواملی از قبیل آماده‌سازی استخرها، تأمین پست لارو فعال و خوب، ذخیره‌سازی صحیح و مدیریت آب استخرها از شاخصهای مهم در امر پرورش محسوب می‌شوند ولی نحوه مدیریت تغذیه از عواملی است که پس از معرفی بچه میگومی تواند شاخص‌ترین عامل به حساب آید از آنجابی که 50 الی 60 درصد هزینه تولید هرکیلومیگو مربوط به غذا بوده و همچنین رشد مناسب به دنبال تغذیه خوب حاصل می‌شود میگوباتوجه به وزن خود میزان غذای متفاوتی مصرف می کند که اگر بیش از این مقدار مصرف شود و علاوه بر افزایش هزینه‌ها، غذای باقی‌مانده رسوب کرده و تجزیه شده و در نهایت باعث کاهش کیفیت آب و همچنین ایجاد محیطی نامناسب در کف استخر خواهد شد.و در صورت کمبود غذا و کم شدن میزان غذادهی اولا"رشد میگوها مختل شده که این مورد نیز از نظر اقتصادی مقرون به صرف نیست ثانیاً به دنبال سوء تغذیه احتمال بروز بیماریها بیشترخواهدبودوثالثاً باتوجه به علاقه میگوبه رژیم گوشتخواری در صورت کمبود غذا میگوها اقدام به همجنس خواری می‌کند که در این صورت نیز به دنبال کم شدن تراکم استخرکاهش بازدهی را خواهیم داشت و باید به عادات تغذیه، نیازهای غذایی و رفتارهای میگو آشنایی داشته باشیم.اما در روش نیمه متراکم که در مملکت ماتوصیه می‌شود علاوه بر تغذیطبیعی، میگو از غذاهای دستی نیز استفاده می کند که غذاهایی طبیعی شامل کودهای آلی وغیرآلی است که دسته اول منشأ حیوانی یا گیاهیی دارد و دسته دوم کودهای غیرآلی منشأ شیمیایی است.و غذاهای دستی (مصنوعی) که به صورت فرموله از ترکیبات پروتینها ـ چربی ـ کربوهیدراتها ـ ویتامین‌ها و مواد معدنی تشکیل و در اختیار میگو قرار می گیرد با توجه به مرحله رشد میگو سایز غذا نیزتغییر کرده و نوع غذا شامل پیش آغازی، آغازی 1 و2 پرواربندی1و2 و پایانی وتعداد دفعات غذادهی در ابتدای پرورش تا وزن نیم‌گرم در دو دعده در روز غذادهی می‌شود.( درصد غذادهی نیز براساس تعیین درصد غذادهی در طی یک روز در پرورش میگو بستگی به میزان فعالیت آن و میزان اکسیژن محلول در آب دارد

مشخصات خامه ماهی 

خامه ماهی با نام انگلیسیmilk fish ونام علمی Chanos Chanos ازخانواده Chanidae وراستهGonorhynchiforms می باشد.دارای بدنی کشیده نسبتا"فشرده بوده خار در طول شکم است ، دهان کوچک ، بدون دندان ، سرکشیده وچشمها درشت است، وباله دمی چنگالی شکل متجانس(هموسرک)، باله پشتی در وسط بدن، باله مخرجی کوتاه، دارای خط جانبی، طول روده آن بلند،ورنگ بدن در پشت سبز زیتونی پهلوها نقره ای، باله دمی- مخرجی و پشتی تا حاشیه تیره رنگ است،در آبهای ساحلی زندگی میکنند به مصب آب شیرین رودخانه ها ودریاچه ها واردمیشود واز گونه پلاژیک ساحلی است وگسترش وسیعی در نواحی گرمسیری ونیمه گرمسیری اقیانوس هند وآرام دارد ودر سواحل جنوبی ایران به ویژه دریای عمان وجود دارد.خامه ماهی بالغ در مناطق ساحلی تخم ریزی میکند بچه ماهی روزهای آغازین خود را آبهای نزدیک ساحل میگذرند هر خامه ماهی مادر بین 5/1تا7 میلیون تخم را در دریا رها میکند عمل لقاح تخم خارجی بوده وزمانیکه طول بچه ماهی به 3/1 سانتیمتر میرسد خود را به طرف ساحل کشیده و تا مدتی در آنجا بسر می برد دامنه تحمل شوری آن زیاداست و درآبهای شیرین تابسیارشور زندگی می کند این ماهی از صفر تا 58ppt شوری را تحمل میکند.انگشت قدها قادرند تغیرات شدید وناگهانی شوری آب ازppt 40-20 راتحمل نمایند ودردمای 35-0 2درجه سانتیگراد رشد کرد ودامنه وسیعی از10تا42 درجه سانتیگراد را نیز تحمل می کنند واز فیتوپلانکتونها تغذیه میکند درشرایط زیست محیطی عموما" از جلبکها ی کفزی(سبزآبی ورشته ای)وبندرت از پلانکتونها ونماتودها تغذیه میکند.

اهداف پروژه 

1-

استفاده از بقایای غذای میگو توسط خامه ماهی وجلوگیری از تشکیل خاک سیاه

2- بوجود آوردن بستر سالم وتمییز جهت تغذیه و زیست میگو

3- تولید ماهی بعنوان یک تولید جنبی

4- افزایش میانگین وزنی میگو بدلیل ایجاد شزایط مناسب زیستی

5- افزایش ضریب بازماندگی میگو

6- کاهش هزینه های آماده سازی استخربرای دوره بعدی پرورش میگو

7- بهبود مدیریت آب

8- جلوگیری از تعویض مکررآب استخر

صید بچه ماهی از محیط طبیعی:

طبق گزارشات موجود معمولا"درماههای تیرتا آبانماه با مهاجرت بچه خامه ماهی به خورهای ساحلی بندر کلاهی استان هرمزگان توسط صیادان منطقه بااستفاده ازتورهای چشمه ریزصید می گردند درهنگام مددهانه خور را بسته و پس ازجذر با حرکت تور به بالای خور ،خامه ماهی را صید وپس ازاطمینان ازسالم بودن آنها به حو ضچه های مرکز تکثیر کلاهی انتقال ودر آنجا دپو کرده و پس از رفع استرس برای انتقال به دیگر نقاط آماده میگردد.

شرایط قابل توجه : 

1- حتما" مزرعه مورد نظر حداقل دومین سال پرورش را گذرانده باشد .

2- درجه حرارت آب استخربادرجه حرارت آب بچه ماهی یکسان باشد.

3- سایز میگوی درون استخرباید 4 تا 5/4 گرم باشد

4- اندازه بچه خامه ماهی نیز8تا10گرم باشد

5-قبل از طلوع آفتا ب باید ذخیره سازی شود

6-میزان شوری آب استخر با آب بچه ماهی یکسان باشد.

7-شفا فیت استخربین 35تا50 سانتیمتر باشد در مجموع2000 قطعه

نتیجه 

پرورش توام میگو با خامه ماهی اثرات مفید و معنی داری را بر راندمان و بهره وری از استخرهای مزارع میگوی استان بر جای نهاد که ازجمله مهمترین آنها عبارتند از :

1 – در پایان برداشت میگوها ؛ استخرهای دارای ماهی نسبت به استخرهای بدون ماهی از بستر تمیزتری برخوردار بودند و حجم خاک سیاه در آنها بسیار اندک بودند.

واین باعث کاهش قابل ملاحظه فرسایش استخرها و هزینه سالانه آماده سازی مزرعه میگردد .

2- در طول دوره پرورش ؛ دراستخرهایی که دارای ماهی بودند هیچگونه لب لب و یا جلبکهای رشته ای مشاهده نگردید که این خود موجب حفظ کیفیت آب در حد مطلوب برای رشد میگو در طول مدت پرورش گردید .

3 – در طول دوره پرورش ؛ در استخرهایی که دارای میگو بودند هیچگونه تلفات ویا بیماری مشاهده نگردید و این استخرها از بازماندگی بهتری نسبت به دیگر استخرها برخوردار بودند .

4 – با توجه به مشاهده رشد مناسب ماهی در پایان برداشت میگو ؛ میتوان ماهی تولیدشده در پرورش توام را بعنوان یک درآمد جنبی برای مزرعه دار محسوب نمود .

پرورش توام خامه ماهی با میگو میتواند محیط سالم و مناسب را برای رشد و بقای میگو بوجود آورده و نهایتاً منجر به افزایش بازماندگی ؛ میانگین وزنی میگو و بهبود آب استخر گردد و در کنار آن نیز کاهش هزینه جاری برای آماده سازی مزرعه را هم خواهیم داشت تمامی موارد اشاره شده منجر به افزایش سطح بهره وری مزارع و حفظ و پایداری صنعت پرورش میگو در کشور میگردد .

منبع:http://ghadirboys.blogfa.com

تاریخچه پرورش میگو

ملل آسیا اولین افرادی بودند که اقدام به پرورش میگو کردند. ازآنجا که در قدیم امکان تکثیر وتولید لارو میگو وجود نداشته است، برای تامین لارو میگو از محیط های طبیعی دریا استفاده می شد . لاروهای جمع آوری شده از سواحل به استخرهای پرورشی که معمولا دو منظوره (توام با برنج، ماهی ، ماهی وغیره) بودند، انتقال می یافتند. سیستم پرورشی در آن دوره به صورت گسترده بود، لذا بازدهی پایینی داشت.

باپیشرفت علوم در این زمینه پرورش میگو رو به رشد گذاشت، به طوری که در زمان حاضر این فعالیت برای کشورهای جنوب شرقی آسیا از اهمیت بالایی  برخوردار است(ارز آوری، صادرات، اشتغال وغیره) پرورش میگو در منطقه خلیج فارس ودریای عمان درابتدا توسط کشورهای کویت وبحرین صورت گرفت. فعالیت های پرورشی در ایران از سال 1363 آغاز شد وهم اکنون از سیر روبه رشدی برخوردار است.

معرفی میگو های پرورشی

انتخاب گونه پرورشی باید به گونه ای صورت پذیرد که اولا از رشد مناسب وسریع در منطقه برخوردار باشد؛ثانیا فراهم آوردن لارو، غذا ومحیط پرورشی آن باهزینه متعادل وبدون مشکل امکان پزیر باشد.

با توجه به این موضوع گونه های زیر معرفی می شوند:

 1- میگوی سفید هندی  penaeus indicus

این گونه بدنی نیمه شفاف، به رنگ صورتی کم رنگ تا زرد دارد. از مهمترین مشخصات این گونه وجود یک جفت آنتن بسیار بلند شیری رنگ است که آن را از سایر گونه ها متمایز می سازد.

این گونه درمقایسه با سایر گونه ها برای پرورش در سواحل جنوبی کشور از بازدهی خوبی برخوردار است وبخش وسیعی از استخرهای پرورشی را به خود اختصاص می دهد.

درجه حرارت 22تا 23 درجه سانتی گراد وشوری 15تا25 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

نکته: میگوی سفید هندی در مقایسه با سایر گونه ها زودتر فاسد می شود، لذا در حمل ونقل ونگهداری بعد از صید، باید بسیار دقت کرد.

2- میگوی موزی  penaeus merguiensis

بدن میگوی موزی به رنگ صورتی تا زرد کمرنگ است وخالهای قرمز مایل به قهوه ای دارد(شبیه موز کمی مانده). این گونه در آبهای جنوبی کشور به صورت طبیعی وجود دارد وازانواع میگو های مرغوب محسوب می شود.

درجه حرارت 25تا32 درجه سانتی گراد وشوری 15تا32 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

3- میگوی ببری سبز penaeus semisulcatus

بدن این گونه باند هایی رنگی دارد که این باند ها بصورت اریب یا متقاطعند. درایران مطالعات فراوانی برروی این گونه برای پرورش صورت گرفته است که هم اکنون نیز ادامه دارد؛ اما هنوز اطلاعات دقیقی درباره شرایط زیستی آن دردست نیست.

درجه حرارت 24تا34 درجه سانتی گراد وشوری 15تا28 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

نکته: از آنجا که این گونه نسبت به تغیرات شوری مقاوم واز سازگاری مناسبی در نقاط مختلف برخوردار است، گونه پرورشی مناسبی تشخیص داده شده است.

مکان یابی

انتخاب مکان مناسب برای پرورش میگو بسیار حائز اهمیت است واز جنبه های مختلفی مد نظر قرار می گیرد، زیرا هر گونه اشتباه در انتخاب محل یا تقییر بعدی ، سرمایه گذاری را با هزینه های بالایی روبه رو می کند. مکان یابی، طراحی وبرنامه ریزی برای احداث کارگاه پرورش میگو باید طبق بررسیهای کارشناسانه وهمه جانبه صورت پذیرد.

منبع آبی

عامل ضروری ومهمی برای انتخاب محل مورد نظر است وبنا به نیاز دو نوع منبع آبی مد نظر قرار دارد:

الف) آب شور دریا

نزدیکی کارگاه به آب دریا از مزایای آن است. منبع اصلی تامین آب استخرهای پرورشی آب دریاست که به روش های مختلف( کانال های آب رسانی، پمپاژ، جزرومد...) به حوضچه ها انتقال می یابد. نکته مهم در استفاده از آب دریا محل استفاده از آب است. این مکان به دلیل کدورت وگل آلودگی آب وهمچنین نوسانات شوری نباید در حاشیه مصب ها  وخور ها قرارداشته باشد؛ ضمن این که باید از منابع آلوده کننده آب نظیر کارخانه ها، فاضلاب های صنعتی وخانگی، بنادر و... دور باشد. آب مورد استفاده باید تمیز وشفاف باشد ونوسان شوری آن بالا نباشد، بهترین مکان برای برداشت آب دریا درمناطق شنی وصخره ای است که کدورت کمی دارد.

ب) آب شیرین

علاوه بر آب شور دریا، آب شیرین نیز برای کارگاه پرورش میگو ضروری است. این آب در مرحله اول برای تعدیل شوری آب استخرها (به دلیل تبخیر) مورد استفاده قرار می گیرد، همچنین برای مصارف بهداشتی وشست وشوی ابزار ووسایل مصرف ی شود.

شرایط اقلیمی

شرایط آب وهوایی منطقه پرورش میگو بسیار حائز اهمیت است. محل مورد نظر باید دارای اقلیم گرمسیری و نیمه گرمسیری وتعداد روزهای آفتابی آن در طول دوره پرورش بالا باشد، زیرا یکی از منابع تغذیه ای میگو غذای طبیعی است واین منبع در ابتدا به وسیله نور خورشید تامین می شود. میزان بارندگی نیز از موارد مهم در انتخاب محل است، زیرا بارندگیهای زیاد در منطقه سبب گل آلودگی وکدورت آب می شود واز طرفی نوسانات شوری آب را به دنبال خواهد داشت.

توپو گرافی منطقه

منطقه موردنظر برای احداث کارگاه پرورش میگو باید حتی الامکان دارای زمینی مسطح یا با شیبی ملایم باشد چرا که وجود پستی وبلندی ، صخره و... هزینه های ساخت وطراحی استخرها را بالا می برد. علاوه بر این امکان پر وخالی کردن استخرها به صورت ثقلی وجود داشته باشد.

بافت خاک

زمین مورد نظر میزان رس لازم(30تا50 درصد) را داشته باشد تا از قدرت نگهدارندگی کافی در برابر آب برخوردار باشد. ضمن این که دربافت خاک تناسب بین رس وشن رعایت شده باشد.

حاصلخیزی خاک نیز می تواند در امر پرورش موثر باشد به طوری که هرچه خاک حاصلخیز تر باشد، به همان نسبت افزایش تولید غذای طبیعی وکاهش میزان کود مصرفی را به دنبال خواهد داشت.

نزدیکی به مراکز تهیه لارو وفروش میگو

نزدیکی به مراکز تهیه لارو وغذا می تواند امر پرورش را با موفقیت همراه سازد، چرا که لارو میگو به سرعت در اختیار پرورش دهنده قرار می گیرد وبا تلفات گمتری به استخرهای پرورشی انتقال می یابد، از طرفی تهیه غذا وانتقال میگو های پرورشی به بازار نیز بدون مشکل انجام می گیرد.

امکانات وتاسیسات

از آنجا که کارگاه پرورش میگو نیاز مند نیروی برق است، باید به یکی از خطوط انتقال نیرو نزدیک باشد تا با کمترین هزینه بتوان از آن استفاده کرد. در صورتی که استفاده از برق سراسری برای کارگاه میسر نباشد، نصب مولد برق باتوجه به نیاز کارگاه الزامی است. وجود تلفن، آب بهداشتی، نزدیکی به یکی از شهرهای بزرگ نیز از دیگر مزایای مکان مناسب برای پرورش میگو است.

جزر ومد

مناسب ترین نقطه برای پرورش میگو مکانی است که تغییرات ملایم جزر ومدی(بین 2تا3 متر) داشته باشد واین مقدار ازیک متر کمتر واز چهار متر بیشتر نباشد.

نیروی متخصص وکاری

استفاده از افراد بومی منطقه برای انجام امور مربوط به کارگاه از دیگر مزایای کارگاه است، چرا که هزینه پرسنلی کاهش خواهد یافت. از طرف دیگر استفاده از کارشناسان مجرب در کارگاه پرورش میگو لازم است   وموفقیت امر پرورش را افزایش می دهد.

ساختار استخرهای پرورش میگو

استخرهای پرورش میگو از جنس خاکند وعملیات ساخت آنها با توجه به نوع گونه، شرایط اقلیمی وامکانات موجود صورت می گیرد. از آنجا که میگو کفزی است واز بستر استخر برای زیست استفاده می کند، ای استخر ها به گونه ای طراحی می شوند که حائز بیشترین وسعت بستر باشد. به این منظور درون استخر ها را به صورت سکو طراحی می کنند به طوری که فاصله کف سکو 30تا60 سانتی متر از سطح آبگیر است وعمق بخش عمیق ومحیط استخر نیز بین 1تا2/1 متر است.

کانالهای حاشیه استخرها این حسن را دارند  که اولا وسعت بیشتری را جهت تغذیه وزیست میگوها فراهم می آورند، ثانیا برای پناه بردن میگو به اعماق بیشتر در فصول گرم وبرداشت میگو در انتهای دوره پرورشی کاربرد دارند.

استخرهای پرورشی دریچه ورودی وخروجی نیز دارند. دریچه ورودی به توریهای ریزی برای جلوگیری از ورود موجودات هرز مجهز شده است. دریچه خروجی نیز ساختاری بتنی دارد که شامل سه ردیف شیار است. درون این شیارها توسط صفحات فلزی یا شاندورهای چوبی سد شده است بطوری که باز شدن دریچه خروجی سبب خروج آب می شود. میزان آب خروجی نیز با این دریچه تنظیم می شود.

مساحت استخرهای پرورش میگو معمولا یک هکتار در نظر گرفته می شود، چرا که بیشتر از یک هکتار نیازمند به مراقبت ورسیدگی بیشتر دارد. ضمن این که انجام عمل کود دهی، غذادهی، صید وسایر عملیات بر روی آنها دشوار تر است(شیب این نوع  استخرها از ورودی به طرف خروجی 2 درهزار است).

مراحل آماده سازی استخرهای پرورش میگو

خالی وخشک کردن استخرها

پس از پایان یافتن دوره پرورشی،آب استخر راکاملا خالی می کنند. اگر آبی به علت پستی بلندی ها یا لجن برداری های مکرر در استخر باقی مانده آن را توسط پمپ خارج می کنیم پس از خالی کردن استخر، آن را در معرض نور خورشید قرار می دهیم تا کاملا خشک شود. این عمل سبب نابودی موجودات مضر، گیاهان وآبزیان هرز می شود، ضمن اینکه انجام عملیات آماده سازی استخرها راحت تر می شود.

لجن برداری

اضافه کردن کود وغذا به استخرهای پرورشی، همچنین فضولات میگو وته نشینی مواد معلق درآب، همگی سبب ایجاد رسوباتی در کف استخر می شود که به علت فعل وانفعالات فیزیکی وشیمیایی، به صورت لجن سیاه رنگ در کف استخر باقی می ماند. عدم برداشت لجن سیاه در انتهای دوره پرورشی سبب کاهش حاصلخیزی استخر ومتعاقب آن کاهش تولید میگو خواهد شد، لذا ضروری است لجن سیاه رنگ بستر استخر توسط نیروی انسانی یا ماشین آلات مربوطه از سطح خاک جمع آوری شود.

شست وشوی استخر

به منظور خارج کردن هر گونه رسوبات نامناسب دراستخر وبهبود کیفیت بستر، آن را تا ارتفاع 20تا30 سانتی متری آبگیری وسپس تخلیه می کنند.

شخم زنی

برای حاصلخیزی خاک بستر استخرها، لایه سطحی خاک در معرض هوا قرار می گیرد. این عمل سبب خروج گازهای سمی موجود در خاک وسرعت بخشیدن به تجزیه مواد موجود در بستر می شود. به این منظور به عمق 20تا30 سانتی متر خاک استخر را زیرورو می کنند.

آهک پاشی

برای ضد عفونی کردن واز بین بردن انگلها وموجودات مضر استخرهای پرورشی، اقدام به آهک پاشی (به صورت پودر یا مایع) می کنند. به این منظوریک تا دو تن آهک پودر شده را در یک هکتار استخر پخش می کنند به طوری که سطح استخر کاملا سفید پوش شود. آهک مورد استفاده همچنین سبب تامین کلسیم مورد نیاز استخر می شود.

اصلاح وتعمیر دیواره استخر

در صورت ترک خوردگی وشکستگی دیواره های استخر، خرابی دریچه های ورودی وخروجی، وجود فرو رفتگی وحفره در بستر استخر وبه هم خوردن شیب بندی استخر، اقدام به اصلاح وتعمیر استخر می کنیم تا در طول دوره پرورشی با مشکلی برخورد نکنیم. 

آبگیری استخر های پرورشی

تامین آب استخر های پرورش میگو در سیستمهای پرورشی ایران معمولا از طریق کانالهای ارتباطی با دریا وپمپاژ صورت می گیرد وهمان طور که گفته شد، آب مورد نیاز از مکانی تامین می شود که آب آن کیفیتی مطلوب داشته باشد. حال اگر به عللی منبع آبی دچار آلودگی وکدورت شده باشد، بهتر است چند روز صبر کرد تا آب ساکن واز بار آلودگی یا کدورت آن کاسته شود. آبگیری استخرهای پرورشی میگو خود نیز دو مرحله است :

آبگیری اولیه

در این مرحله استخر ها را به ارتفاع 40سانتی متر آبگیری می کنند، سپس عملیات مبارزه با موجودات نا خواسته وکوددهی اولیه را انجام می دهند.

الف) مبارزه با موجودات ناخواسته: در هنگام آبگیری استخرها ممکن است موجودات مختلفی همراه با آب ورودی یا از طریق محیط اطراف به آب رخنه کنند. برای مبارزه با این عوامل در مرحله اول بانصب توری در محل پمپاژ آب ومحل ورودی استخر از ورود این موجودات جلوگیری می کنند. علاوه براین تدابیر اگر باز هم با عوامل مزاحم مواجه شدیم به مبارزه شیمیایی رو می آوریم. به این منظور از تفاله تخم چای، سم سوین، گرد تنباکو وریشه گیاه دریس استفاده می شود.

ب) کود دهی اولیه: برای آماده سازی اولیه استخر قبل از رها سازی بچه میگوها، بعد از آبگیری مقدماتی 80تا100 کیلو گرم کود مرغی یا 50 کیلو گرم کود شیمیایی به ازای هر هکتار به آب اضافه می کنیم که این مقدار کود به صورت یکنواخت در سطح استخر پاشیده می شود. اگر خاک استخر از کیفیت مطلوبی برخوردار باشد، مقدار کود مصرفی کمتر خواهد بود.

مرحله دوم آبگیری

معمولا دو یا سه روز پس از آبگیری اولیه، حالت لب لب پدید می آید، یعنی در تمامی سطح استخر زی شناوران رشد وتوسعه می یابند.

پس از باروری استخر، مرحله دوم آبگیری انجام می شود. در این مرحله از آبگیری باید توجه کرد که موجودات مزاحم از طریق آب ورودی به داخل استخر نفوذ پیدا نکنند چرا که در این مرحله امکان ضد عفونی کردن واز بین بردن آنها همانند مرحله اول آبگیری وجود ندارد، بنا بر این انجام مراقبت های ویژه در این زمینه ضروری است( نصب توری و جلو گیری از ورود عوامل هرز به طرق مختلف) . در این مرحله استخر تا ارتفاع یک متری آبگیری می شود ومی توان نسبت به انتقال لارو میگو به آن اقدام کرد.

حمل وانتقال میگو ها به استخرهای پرورشی

از آنجا که لارو میگو بسیار حساس است، رعایت اصول حمل ونقل آن ضروری است. بهترین سن برای حمل لارو میگو وانتقال آن به استخرهای پرورشی از پست لارو 21تا25 است. برای حمل لارو میگو به استخرهای پرورشی دو روش وجود دارد:

مخازن حمل ونقل

این مخازن از جنس پلاستیک یا فایبرگلاس است وظرفیتی درحدود 500تا1000 لیتر دارد. برای استفاده از این روش ابتدا مخزن را توسط آب دریا پر می کنند، سپس به ازای هر لیتر آب 200تا500 عدد پست لارومیگو به آن اضافه می کنند. در این روش  با توجه به اکسیژن دهی واضافه کردن یخ به مخازن می توان تا ده ساعت لاروها را در مخازن نگهداری کرد.

کیسه نایلونی

روش دیگر حمل وانتقال بچه میگوها ، استفاده ازکیسه های نایلونی یک یا چند جداره است. به این منظور ابتدا یک سوم حجم کیسه ها را از آب دریا پر می کنند سپس به ازای هر لیتر آب 500تا650 عددپست لارو میگو به آن می افزایند وبقیه حجم کیسه های نایلونی رااز اکسیژن پر می کنند ودر کیسه را محکم می بندند. کیسه ها را می توان در داخل جعبه یا سطل قرار داد وآنهارا با وسیله نقلیه حمل کرد. در این شرایط می توان لارو میگو را تا 12 ساعت نگهداری وحمل کرد. درجه حرارت مورد نیاز برای حمل بچه میگو ها 22تا25 درجه سانتی گراد است. در صورت طولانی بودن مسیر یا شرایط آب وهوایی نامناسب می توان بچه میگو ها را در واحد حجم کاهش داد.

تغذیه میگو های پرورشی

تغذیه میگو ها از دو منبع طبیعی ومصنوعی تامین می شود:

غذای طبیعی

برای تامین این بخش از نیازهای غذایی میگو ها پرورشی، فراهم آوردن شرایط مطلوب جهت رشد موجودات مورد تغذیه میگو ها ضروری است.

به این منظور از کوددهی در سطح استخرهای پرورش میگو استفاده می شود. کودهای مورد استفاده در استخر های پرورش میگو به دو صورت می باشند:

کودهای آلی مثل کود گاوی، مرغی،اسبی وغیره، وکودهای شیمیایی که شامل ،نیتروژن، فسفر، پتاسیم هستند. کود دهی در استخرهایی که زمین  وآب حاصلخیز وغنی دارند کمتر صورت می گیرد وبا توجه به میزان حاصلخیزی زمین مقدار کود مصرفی تغییر می کند.

غذای مصونی (پلت)

این دسته از مواد غذایی را کارخانه ها تولید می کنند ودر اختیار پرورش دهنده گان قرار می دهند.این مواد با درصدهای مشخصی از گروههای غذایی( پروتئین، چربی، قند، ویتامین و...) ودر اندازه های مختلفی تولید می شوند. در این میان عامل های مهمی وجود دارند که باید در تمامی مراحل پرورشی مد نظر قرار گیرد مثل اندازه غذا که باید اندازه دهان میگوباشد و در مقاطع مختلف سنی متفاوت باشد، لذا از غذاهای با اندازه های مختلف در طول دوره پرورش استفاده می شود. توجه به این نکته بسیار با اهمیت است چرا که اگر غذا بزرگتر از اندازه دهان میگو ها باشد، میگو ها از آن تغذیه نخواهند کرد ورشد کافی ومناسب نخواهند داشت وچه بسا با تلفات شدیدی مواجه شویم، به علاوه که تجمع این مواد در کف استخر ایجاد لجن و کاهش حاصلخیزی استخر خواهد شد.

دفعات، زمان ودرصد غذادهی

نوع گونه پرورشی، سن، اقلیم منطقه، نوع غذا، ترکیب غذا وغیره از جمله عواملی است که دفعات ودرصد غذادهی را تحت الشعاع قرار می دهند، به طوری که مثلا گونه میگوی سفید هندی نسبت به میگوی ببری سیاه، 20تا30 درصد غذای کمتری استفاده می کند. دفعات غذادهی در میگو با افزایش سن تغیر می کند،به طوری که با افزایش سن ، تعداد دفعات غذادهی افزایش پیدا می کند.

زمان غذادهی برای میگو های پرورشی معمولا 4تا5 بار در روز وبه فاصله چهار ساعت از اوایل صبح صورت می گیرد وآخرین وعده غذادهی آن ساعت 10 شب است. درصد غذادهی با توجه به شرایط آب (شوری، دما بخصوص اکسیژن) متغیر است به طوری که در اواخر روز که میزان اکسیژن آب در حداکثرخود است، مقدار غذادهی حداکثر است.

هوادهی در استخرهای پرورش میگو

یکی از عوامل افزایش تولید در واحد سطح، فراهم کردن مقدار اکسیژن موردنیاز استخرهای پرورشی است. با تامین این عامل زیستی وغذادهی مناسب وبا رعایت اصول پرورشی می توان دوره موفقی را پشت سر گذاشت. معمولا دراستخرهای پرورش میگو از روشهای مختلفی برای هوادهی استفاده می شود که به توضیح دو مورد آن می پردازیم:

هواده های پارویی

این دستگاهها از یک الکتروموتور ویک شفت مرکزی تشکیل شده است که مجموعا بر روی یک شناور نصب شده اند. شفت الکتروموتور به میله ای متصل است که به دو سر آن چرخ پره داری متصل است که با شروع به کار الکتروموتور، پره ها شروع به گردش می کنند. برخورد پره ها با سطح آب موجب تهویه آب وانتقال اکسیژن  به سطح آب می شود. در هنگام مستقر کردن این نوع هواده ها در استخر باید توجه کرد که محل آن طوری انتخاب شود که آب در استخر دارای گردش باشد تا علاوه بر تهویه آب، فضولات ولجن کف استخر در بخش مرکزی استخر تجمع یابد تا اولا حاصلخیزی بستر تحت الشعاع قرار نگیرد، ثانیا هنگام برداشت لجن در زمان آماده سازی ، عملیات برداشت راحت تر صورت پذیرد.

هواده های ایرجت

این نوع هواده ها نیز با نیروی الکتریکی کار می کنند وتهویه آب را در اعماق مختلف امکان پذیر می سازند. برای استفاده از این نوع هواده ها باید توجه کرد که دستگاه ها طوری در استخر تنظیم شوند که سبب کدورت یا تخریب استخر نشوند، چرا که در بعضی موارد  مشاهده شده است که با استفاده نامناسب از آنها، فرورفتگی وگودال در استخر بوجود آمده است.

از مزایای این نوع هواده ها این است که می توان هوا را با تنظیم هواده به اعماق مختلف آب تزریق کرد.